Մի քանի ժամից Թուրքիայի ընտրությունների առումով կանխատեսիչների և քաղաքական վերջին ճշմարտություններին տիրապետողների պակաս չի լինելու, ուստի էստեղ թողնեմ այն մտքերը, որոնք հրապարակային երբեք չեմ արտահայտել, բայց մասնագիտական և ոչ մասնագիտական շրջանակներում բազմիցս ֆիքսել եմ:

Թուրքերն ավելի ուշադիր են կարդացել մեր Սահմանադրությունը և ոչ միայն։ Նրանք, առիթը պատեհ գնահատելով, կոնկրետ դնում են Սահմանադրությունը համալիր փոխելու խնդիր, առաջին հերթին՝ երազելով հանել բոլոր համազգային արժեքները՝ նախաբանում ամրագրված Հայոց ցեղասպանության ճանաչումը, Արցախի անկախությունը և այլն։

Իսկ դուք գիտեի՞ք, որ ընկեր Հեյդար Ալիևը բրիտանական հետախուզական ծառայության՝ ՄԻ6-ի գործակալ էր:

Մի շարք հանգամանքներով պայմանավորված անցած շաբաթն ամփոփվեց թուրք-ադրբեջանական համատեղ ցայտնոտով ու «փսիխոզով»:

Հարևան երկրից ստացվող լրատվությունը հաստատում է այն կանխազգացումը, որ նախագահական ընտրություններից հետո Թուրքիայի, հատկապես, խոշոր քաղաքներում բռնկվելու են բախումներ հակամարտող կողմերի միջև։ Բացառված չէ, որ դրանք վերաճեն քաղաքակացիական պատերազմի։

Վաղը Թուրքիայում ընտրությունները են։ Կամ վերջնական կփակվի Արևմուտքի ազդեցությունն այստեղ (զրո հավանականություն), կամ մեզ մոտ շատ չոր կդրվի ՌԴ ազդեցության խնդիրը։

Մայիսի 14-ին Թուրքիայում ընտրություններ են։ Նախագահի պաշտոնին հավակնում են երկու թեկնածու, Էրդողանը եվ Քըլըչդարօղլուն։ Քանի որ Թուրքիան մեր հարևան և պատմականորեն բացարձակ թշնամի, ցեղասպան պետություն է, կարծում եմ, շատերին կհետաքրքրի ընտրությունների ելքը, ինչը բախտորոշ կարող է դառնալ նաև մեր երկրի համար։ Առանձին քննարկենք թեկնածուներին, նրանց բացասական և դրական արդյունքներով երկրի համար։

Ինչ ուզում` էն էլ անում է: ՈՒ ո՛չ ԱՄՆ-ը, ո՛չ ԵՄ-ն և ո՛չ էլ ՌԴ-ն, այն է` ՄԽ համանախագահ երկրները, չեն կարողանում նրան ասել աչքիդ վերևը հոնք կա, կամ տեղդ ծուխ է,վեր կաց ուրիշ տեղ նստիր: ՈՒրեմն, Ադրբեջանն ունի արգումենտ, ինչն էլ դնում է սեղանին և այդ ուժային կենտրոնները ոչ թե չեն կարողանում, այլ իրավասու չեն սաստելու Ադրբեջանին:

Մեզ պետք է շատ հուզի այն հանգամանքը, որ ապրելով քաղաքակրթությունների կենտրոնում կամ նրանց անմիջական հարևանությամբ, ինչպես նաև զբաղեցնելով բնակության մի հսկայական արեալ և ունենալով ստվար բնակչություն, մենք համեմատաբար փոքր ներդրում ունենք քաղաքակրթական արժեքների դաշտում։

(Ապրիլ 30, 2020-ին լոյս տեսած այս յօդուածս, Ընկեր Սիրվարդ Սապունճեանի ազնիւ յիշեցումով, վերստին կը տեղադրեմ Թուրքիոյ ընտրութիւններու նախօրեակին և Փաշինեանական իշխանութեան ներկայ թրքամէտ քաղաքականութեան լոյսին տակ, որ միայն թափ կը հաղորդէ թուրքևազրպէյճանական յաղթարշաւին մեր երկրէն ներս։ Այսօրուան վիճակացոյցը ցոյց կու տայ, որ հայ պետականութիւնը, ներկայ իշխանութեան ճիգերով, արդէն իսկ լիովին ներքաշուած է Հայոց Ցեղասպանութեան դատը ոչնչացնելու խաղին մէջ):